Μία από τις ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι η κατασκευή ενός σταθμού που θα περιστρέφεται γύρω από κάποιον άξονα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες βαρύτητας παρόμοιες με της Γης.
Η βαρύτητα που δημιουργείται μέσω περιστροφής έχει όμως και δυσάρεστες παρενέργειες. Κι αυτό καθώς η δύναμη Κοριόλις τείνει να εκτρέπει τις κινήσεις προς την κατεύθυνση της περιστροφής. Σε όσους δεν κινούνται πολύ, όπως οι αστροναύτες, αυτό μπορεί να προκαλέσει ίλιγγο και ναυτία. Θεωρητικά, το γεγονός θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την κατασκευή ενός μεγάλου διαστημικού σταθμού που θα περιστρεφόταν με πιο αργό ρυθμό. Ένας τέτοιος σταθμός όμως δεν μπορεί ακόμη να κατασκευαστεί.
Μια άλλη επιλογή είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους σε δύο αυτοτελείς μονάδες που θα συνδέονται με ένα μακρύ καλώδιο. Κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε το 1966, όταν το διαστημόπλοιο Gemini 11 συνδέθηκε με το όχημα Agena με ένα καλώδιο μήκους 36 μέτρων. Το σύστημα τέθηκε σε αργή περιστροφή, αλλά η βαρυτική δύναμη ήταν τόσο ασθενής που πέρασε απαρατήρητη στους αστροναύτες. Για να αυξηθεί η βαρυτική δύναμη θα πρέπει είτε να αυξηθεί το μήκος του καλωδίου ή να επιταχυνθεί ο ρυθμός περιστροφής. Το πρόβλημα είναι πως οι δύο μονάδες αρχίζουν να περιστρέφονται σχεδόν ανεξέλεγκτα όταν το καλώδιο μαζεύει, καθιστώντας εξαιρετικά δύσκολη την επιβράδυνση της περιστροφής.
πηγη: www.scienceillustrated.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου