0 N. Kampusch: Πέρασε 3096 μέρες κόλασης με τον απαγωγέα της και τον συγχώρεσε!

Η Νatasha Kampusch στα 23,5 της χρονια πια, προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή και όπως παραδέχεται, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι το κορίτσι που πέρασε 8,5 χρόνια κλεισμένη σε ένα υπόγειο κοντά στη Βιέννη. Όλα αυτά τα εξιστορεί στο βιβλίο της με τίτλο "3.096 μέρες- Η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής", ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια τα οποία δεν ήταν και απολύτως ιδανικά κι ευτυχισμένα.

Στα 10 της χρόνια προσπαθεί να κάνει την επανάστασή της και να κερδίσει την προσοχή των γονιών της. Έτσι μετά από μία λογογομαχία με τη μητέρα της έφυγε από το σπίτι και βρέθηκε μόνη στους δρόμους της Βιέννης και δίπλα από το φορτηγάκι του απαγωγέα της.

"Εκείνος με άρπαξε από τη από τη μέση και μέσα από την ανοιχτή πόρτα με πέταξε στο φορτηγό. Όλα έγιναν με μια μόνο κίνηση, λες κα ιη σκηνή είχε χορογραφηθεί και την είχαμε προβάρει μαζί. Μια χορογραφία του τρόμου. Φώναξα; Νομίζω όχι. Κι όμως, όλα μέσα μου ήταν μια μικρή κραυγή."

Ο απαγωγέας της, Wolfgang Priklopil, την οδήγησε στο υπόγειο του σπιτιού του και τη φυλάκισε σε ένα δωμάτιο 2 τ.μ χωρίς παράθυρο και με μια τσιμεντένια πόρτα ώστε να μην υπάρχει περίπτωση διαφυγής.

Στη μέση ο απαγωγέας της, Wolfgang Priklopil, ενώ αριστερά η Natasha σε παιδική ηλικία

Το υπόγειο που την κρατούσε κλεισμένη όλα αυτά τα χρόνια. Ο 44χρονος απαγωγέας, Wolfgang Priklopil, πριν τον πιάσουν αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές ενός τρένου κοντά στον σταθμό της Βιέννης.

"Ο χώρος ήταν υπερβολικά ήταν υπερβολικά μικρός, ο αέρας υπερβολικά μουχλιασμένος, δεν γινόταν να είναι αληθινά όλα αυτά", περιγράφει η ίδια.

Στο βιβλίο της οι περιγραφές συγκλονίζουν: "20 Αυγούστου 2005. Ο Wolfgan με χτύπησε τουλάχιστον τρεις φορές στο πρόσωπο, με κλότσησε γύρω στις τέσσερις με το γόνατο στον κόγγυκα και μια φορά στο ηβικό οστό. Με ανάγκασε να γονατίσω μπροστά του και μου τρύπησε με ένα μπρελόκ τον αγκωνα. Έξι γροθιές στο κεφάλι.", διαβάζουμε στο περιοδικό ΕΓΩ.

Σε ένα από τα πιο κρίσιμα σημεία του βιβλίου της, αντικείμενο συζητήσεων στα μέσα ενημέρωσης μετά την απελευθέρωσή της, για το κατά πόσον εκείνη ήταν μόνιμο θύμα βιασμούαπό τον απαγωγέα της ή, κάποια στιγμή, αναγκάστηκε να υποκύψει και όλα γίνονταν με τη θέληση ή τουλάχιστον την ανοχή της, εκείνη διευκρινίζει: "Δεν πρόκειται να γράψω γι'αυτό το κομμάτι της φυλάκισής μου- είναι το τελευταίο κομμάτι ιδιωτικής μου ζωής που μου απομένει και θέλω να το κρατήσω για τον εαυτό μου, αφού η ζωή μου κατακερματίστηκε σε τόσες αναφορές, ακροαματικές διαδικασίες, φωτογραφίες. Θα πω όμως το εξής: οι δημοσιογράφοι των φυλλάδων έπεσαν έξω στη λαχτάρα τους για εντυπωσιασμό. Ο δράστης ήταν από πολλές απόψεις ένα κτήνος και πολύ πιο φρικτός από ότι μπορεί κανείς να φανταστεί. Άλλά, από τη συγκεκριμένη άποψη δεν ήταν έτσι. Όταν με έδεν πάνω του τις νύχτες δεν επρόκειτω για σεξ. Ο άντρας που με χτυπούσε, που με κλείδωνε στο μπουτντρούμι και με άφηνε να πεινάσω, ήθελε μόνο να κουρνιάσει σε μια αγκαλιά. Υπό τον έλεγχό του δεμένεη με τις πλαστικές του χειροπέδες, ήμουν κάτι από το οποίο κρατιόταν σφιχτά τη νύχτα."

"Η πράξη της συγχώρεσης με έκανε πιο δυνατή από την εμπειρία που είχα ζήσει και μου έδωσε την δυνατότητα να επιβιώσω."

www.tuned.gr