Γ: Κυρία Αγγέλα, καλημέρα, τι κάνετε;
Μ: Καλημέρα, Συγχαρητήρια αγόρι μου να πούμε.
Γ.: Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Μ: Αυτό το ίδιο έχουν και οι δικοί μου.
Γ. Ναι, κυρία Αγγέλα, καλά, δεν έχω κοιμηθεί.
Μ.: Το ίδιο παθαίνουν κι οι άλλοι, οι δικοί μου, δεν μπορούν να κοιμηθούνε.
Γ. Τόσο πολύ κυρία Αγγέλα;
Μ: Κι όσο περισσότερα μέτρα τόσο γίνεται. Κατ’ αρχάς έλα να σου πω, εχθές κοιτάγανε, το βλέπαμε με τον Βόλφγκανγκ και το Ζαν-Κλοντ στο ξενοδοχείο το Sofitel. Ξέρεις τι είπαν όλοι; «Ο μόνος που παίζει με ψυχή και είναι έτοιμος να τους φάει όλους είναι ο Γιώργος», χωρίς να ξέρουνε τίποτε…. (γέλια).
Γ: Α δεν ξέρουν, έχουν (ακατάληπτο)… (γέλια)
Μ: Ολοι οι άλλοι παίζανε σε δεύτερο βαθμό από εσένα να πούμε. Και από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Δηλαδή, εσύ έπαιζες μία, μη σου πω δύο πιο δυνατά. Αφού κάποια στιγμή που είπες για εκείνο το αφορολόγητο, σηκωθήκανε οι της τρόικας και χοροπηδάγανε, τους έδειχνε η τηλεόραση.
Γ.: Ηρθαν και οι βλάκες από κάτω, ήρθαν αν μου μιλήσουνε, αλλά εγώ έκανα τον μ…, έφυγα. Κυρία Αγγέλα μόνο ότι τελείωσαν τα λεφτά, να ξέρετε!
Μ: Εντάξει, αγορίνα μου, θα σου φέρω εγώ. Πότε θέλεις εσύ άλλα;
Γ: Ε, τώρα θέλω για τους μισθούς.
Μ: Πότε θέλεις αγόρι μου;
Γ.: Μέσα Σεπτεμβρίου
Μ: Ε καλά ρε παιδάκι μου, έχεις τρελαθεί; Θα σου έχω ετοιμάσει να πούμε, εντάξει. Θα σου έχω φτιάξει αγόρι μου.
Γ.: Εντάξει κυρία Αγγέλα, θα τα πούμε.
Μ: Εγινε αγόρι μου, συγχαρητήρια λεβέντη μου».
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, είναι εντελώς συμπτωματική.
Perierga.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου