Ένα σπάνιο χριστουγεννιάτικο δώρο περίμενε δύο παιδιά και δύο ενήλικες από ένα αγόρι 5 ετών στη Βρετανία.Οι γονείς του παρόλο που έχασαν το αγγελούδι τους βρήκαν το κουράγιο να δωρίσουν όσα όργανά του μπορούσαν να μεταμοσχευθούν. Η καρδούλα του μικρού Luca Giovannini μεταμοσχεύθηκε σε ένα κοριτσάκι ηλικίας μόλις 2 ετών, που για πρώτη φορά κατόρθωσε να πάει σπίτι της. Το κοριτσάκι είχε γεννηθεί με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα και αργοπέθαινε σε ένα βρετανικό νοσοκομείο.
Σε ένα άλλο νοσοκομείο της χώρας, ένα αγοράκι ηλικίας 2 ετών κατόρθωσε να φάει και να πέψει φυσιολογικά την τροφή του, επίσης για πρώτη φορά στη ζωή του. Το αγοράκι έλαβε τα έντερα, το ήπαρ και το πάγκρεας του Luca. Οι ενήλικες ασθενείς δέχτηκαν τα νεφρά του άτυχου μικρούλη και είναι μια 35χρονη μητέρα δύο παιδιών και ένας 34χρονος άντρας.
Ο Luca ζούσε στο Stockport, στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ήταν ένα έξυπνο, χαρούμενο, εξωστρεφές αγοράκι, που λάτρευε το κολύμπι και την ενόργανη, και δεν έπασχε από κανένα απολύτως νόσημα. Όμως το νήμα της ζωής κόπηκε τόσο ξαφνικά για αυτόν σχεδόν πριν από ένα μήνα, στις 15 Νοεμβρίου
Δύο μέρες πριν από τον θάνατό του είχε λίγα δέκατα και έκανε εμετό, χωρίς καμία αιτία. Παρ’ όλα αυτά, οι γονείς του τον κράτησαν στο σπίτι - και κάποια στιγμή έμελε να καταρρεύσει και να μην συνέλθει ποτέ. Όπως διαπίστωσαν οι γιατροί, υπέστη μαζική, καταστροφική βλάβη στον εγκέφαλο η οποία πιστεύουν – αλλά αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη - πως προκλήθηκε από κάποια μυστηριώδη λοίμωξη του εγκεφάλου.
Οι γονείς του Vickie και Renzo, είχαν πάρει τη δύσκολη απόφαση να δωρίσουν τα όργανά του προκειμένου να σωθούν κάποιες άλλες ζωές πριν καν οι γιατροί τους πουν πως το παιδάκι ήταν εγκεφαλικά νεκρό.
«Στείλαμε τα όργανα του Luca με αγάπη σε όσους τα έλαβαν», είπαν. Και προσθέτουν πως βγαίνουν τόσο νωρίς και μιλούν για την τραγωδία τους, για να ενισχύσουν την ιδέα της δωρεάς οργάνων. «Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσουμε την οδύνη μας από το θάνατο του πολύτιμου γιου μας, ούτε για να εξηγήσουμε πόσο πολύ μας λείπει», λέει ο Renzo. «Μας παρηγορεί όμως το ότι, χάρη στην απόφασή μας, κάποιες άλλες οικογένειες γλίτωσαν την αγωνία που εμείς περνάμε τώρα. Ο Luca ήταν ένα γενναιόδωρο, γεμάτο αγάπη μικρό αγόρι και είμαστε σίγουροι πως επικροτεί την απόφασή μας».
Εκείνο το πρωινό που άρχισαν όλα, τίποτα δεν μπορούσε να προετοιμάσει τους γονείς για το κακό που τους περίμενε. Η Vickie αγκάλιασε το γιο της, του έδωσε ένα φιλί και έφυγε για το γραφείο, αφήνοντάς τον στο σπίτι με τον Renzo και τον μικρότερο γιο τους, τον δίχρονο Leo.
«Δούλευα στο λάπτοπ στην κουζίνα και πήγαινα συχνά να τον ελέγχω στον καναπέ όπου είχε ξαπλώσει», λέει ο πατέρας του παιδιού. «Φαινόταν καλά, αλλά λίγο μετά τις 11 τον άκουσα να φωνάζει και όταν όρμησα στο δωμάτιο τον βρήκα να κάνει σπασμούς, με τα μάτια ορθάνοιχτα αλλά δίχως να βλέπει».
Λίγη ώρα αργότερα, το παιδί έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο, με τους γιατρούς να πιστεύουν πως έχει πυρετικούς σπασμούς και θα γίνει καλά. Η Vickie, όμως, που έτρεξε κοντά του μόλις την ειδοποίησε ο σύζυγός της, ξέρει πως τα πράγματα δεν είναι διόλου έτσι.
«Τα πανέμορφα μπλε ματάκια του ήταν ανοιχτά, αλλά δεν υπήρχε τίποτα σε αυτά», λέει. «Είχαμε στην οικογένειά μας κάποιον που είχε πάθει εγκεφαλική βλάβη και η έκφρασή του ήταν ακριβώς η ίδια. Μετά από μία ώρα τα μάτια του έκλεισαν. Δεν ξανάνοιξαν ποτέ».
Καθώς οι ώρες περνούσαν και οι σπασμοί του Luca συνεχίζονταν με αμείωτο ρυθμό, οι γιατροί του προκάλεσαν τεχνητό κώμα για να τους σταματήσουν και να ξεκουραστεί ο εγκέφαλός του. Στις 7 το πρωί της Τρίτης η κατάσταση του Luca παρουσίασε ραγδαία επιδείνωση και οι γονείς του ενημερώθηκαν πως οι κόρες των ματιών του, είχαν πλέον ακινητοποιηθεί. Το παιδί είχε υποστεί εγκεφαλική βλάβη.
Δύο ώρες αργότερα, όταν πια του έκαναν κάποιες εξετάσεις, οι γιατροί βρέθηκαν στη δυσάρεστη θέση να τους ανακοινώσουν ότι δεν υπήρχε πλέον καμία ελπίδα και ότι το παιδί ήταν απίθανο να τα καταφέρει. Για τους δύο γονείς υπήρχε μόνο μία απόφαση, αυτή της δωρεάς οργάνων.
Η λήψη των οργάνων άρχισε στις 10 το βράδυ της Τρίτης - και στις 2 Δεκεμβρίου το κοριτσάκι που έλαβε την καρδιά του εκείνη τη νύχτα, πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο όπου είχε περάσει όλη του τη ζωή.
«Το δύσκολο ήταν να τον αποχαιρετήσουμε», εξομολογείται ο Renzo. «Καθώς περνούσε η ώρα που τον είχε η Vickie αγκαλιά, νόμιζα ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να τον αφήσει». Όσο για τον ίδιο, «στο τέλος του είπα ότι τον αγαπάω μέχρι την αιωνιότητα κι ακόμα παραπέρα, όπως ακριβώς του έλεγα κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί»...
πηγήhttp://www.tuned.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου