0 St.Pauli....Μια.....''ρομαντικη''ομαδα με...αληθινους οπαδους

Ιστορία


Τα πρώτα χρόνια

Οι ρίζες του κλαμπ βρίσκονται στο μακρινό 1899, σε μία ανεπίσημη ομάδα φιλάθλων του ποδοσφαίρου στο Αμβούργο. Παρόλαυτά, το πρώτο επίσημο παιχνίδι δόθηκε το 1907, όταν αντιμετώπισαν μία παρόμοια ομάδα από το κολυμβητήριο του Aegir. Επίσημα καθιερώθηκε στις 15 Μαΐου του 1910 και ονομάστηκε St.Pauli TV αγωνιζόμενη στην Kreisliga Groß-Hamburg μέχρι το 1924, οπότε και μία ξεχωριστή ομάδα με το όνομα St.Pauli σχηματίστηκε. Η ομάδα ήταν μικρομεσαία μέχρι που έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην μεγάλη Gauliga Nordmark το 1934.
Η συγκεκριμένη λίγκα αποτελούσε μία από τις 16 κύριες κατηγορίες που δημιουργήθηκαν κατά την αναδιοργάνωση του γερμανικού κράτους υπό το Τρίτο Ράιχ. Η St.Pauli υποβιβάστηκε αμέσως αλλά επέστρεψε το 1936, για να ακολουθήσει ξανά τον δρόμο προς τις χαμηλότερες κατηγορίες το 1940. Η επανεμφάνιση της ομάδας στην Gauliga Hamburg έγινε το 1942, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.





Τα χρόνια μετά τον πόλεμο

Μετά τον πόλεμο η ομάδα μπήκε στην Oberliga Nord το 1947. Ο τερματισμός της St.Pauli στην δεύτερη θέση του πρωταθλήματος της ίδιας σεζόν, την οδήγησε στους τελικούς γύρους του εθνικού πρωταθλήματος. Εκεί προχώρησαν μέχρι τα ημιτελικά, όπου και αποκλείστηκαν με 3-2 από τους μετέπειτα πρωταθλητές, την Νυρεμβέργη. Η ομάδα συνέχισε την καλή της παρουσία μέχρι και την αρχή της δεκαετίας του 1950, αλλά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τους «συντοπίτες», το Αμβούργο, καθώς τερμάτιζε δεύτερη στο πρωτάθλημα στις 5 από τις 7 επόμενες σεζόν και αποκλειόταν σχετικά νωρίς στους τελικούς γύρους του εθνικού πρωταθλήματος. Στα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1950, αλλά και νωρίς σε αυτήν του 1960. Η St Pauli νικήθηκε αρκετές φορές από αντιπάλους όπως η Βέρντερ Βρέμης και η Όσναμπρυκ, αλλά τερμάτισε σε αρκετές περιπτώσεις στην 4η θέση.



Bundesliga!

Το 1963 η Μπουντεσλίγκα, η νέα μεγάλη επαγγελματική κατηγορία της Δυτικής Γερμανίας, σχηματίστηκε. Το Αμβούργο, η Βέρντερ Βρέμης, και η Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ συμπεριλήφθησαν στην νέα λίγκα, ως οι πρώτοι 3 του πρωταθλήματος της Oberliga Nord, ενώ ταυτόχρονα η St Pauli βρισκόταν στην Regionalliga Nord.

Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια πέρασαν μέχρι η St.Pauli το 1964 να κατακτήσει τον τίτλο της Regionalliga Nord, όμως τερμάτισε τελευταία στο γκρουπ των play-off για τον προβιβασμό στην μεγαλύτερη κατηγορία. Η επόμενη κατάκτηση τίτλου ήρθε στην ίδια κατηγορία το 1966, αλλά και πάλι παρότι παρουσιάστηκε πολύ καλύτερη στα play-off, απέτυχε να προβιβαστεί χάνοντας από την Ροτ-Βαις Έσσεν στην διαφορά των γκολ. Από εκεί και πέρα η ομάδα κέρδισε τον τίτλο το 1972 και το 1973, ενώ τερμάτισε δεύτερη το 1971 και το 1974. Σε κάθε περίπτωση, τα play-off αποτελούσαν μία απογοήτευση για την St.Pauli.

Η επιτυχία της διοργάνωσης της Bundesliga, αλλά και η ανάπτυξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Δυτική Γερμανία οδήγησαν στην δημιουργία της 2.Bundesliga το 1974. Η St.Pauli πήρε μέρος στην νέα αυτή κατηγορία, και το 1977 επιτέλους στην μεγάλη κατηγορία ως πρωταθλητές. Η ομάδα άντεξε μόλις μία χρονιά στην Bundesliga.



To Cult φαινόμενο

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 άρχισε η μεταμόρφωση της St.Pauli από ένα παραδοσιακό κλαμπ, σε ένα cult φαινόμενο. Η ομάδα εκμεταλλεύτηκε προς όφελος της την τοποθεσία του γηπέδου της, που βρισκόταν στην περιοχή του λιμανιού του Αμβούργου, κοντά στην Reeperbahn, γνωστή για την βραδινή ζωή αλλά και τα «κόκκινα» φανάρια. Μία εναλλακτική οπαδική σκηνή ξεκίνησε, επηρεασμένη από τις αριστερές (έως αναρχικές) πολιτικές ιδέες και την γιορτινή ατμόσφαιρα που υπήρχε σε κάθε αγώνα. Οι οπαδοί υιοθέτησαν ως σύμβολό τους την πειρατική νεκροκεφαλή. Η St.Pauli έγινε η πρώτη ομάδα στην Γερμανία που επίσημα απέβαλε τις δεξιές και εθνικιστικές ιδέες και δράσεις από το γήπεδό της, σε μία εποχή που ο, υποκινούμενος από φασιστοειδή, χουλιγκανισμός επικρατούσε σε όλη την Ευρώπη. Το 1981 η ομάδα είχε μέσο όρο θεατών μόλις 1600 άτομα. Όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1990 το sold out ήταν συχνό φαινόμενο (20.000 θέσεις).

Στις αρχές της του 1990, τα ΜΜΕ άρχισαν να επικεντρώνονται κατά την διάρκεια των αγώνων στις punk ομάδες των οπαδών της St.Pauli. Σε εκείνο το σημείο τα ΜΜΕ άρχισαν να αποκαλούν τους οπαδούς με παρατσούκλια όπως «οι πειρατές του πρωταθλήματος» και «το σπίτι της χαράς του πρωταθλήματος».

Η St.Pauli «ανεβοκατέβαινε» στην Bundesliga τα επόμενα 12 χρόνια, ενώ την σεζόν 1985-86 υποβιβάστηκε προσωρινά στην Oberliga, το 1985-86 κατέκτησε το πρωτάθλημα και επανήλθε στην 2.Bundesliga. Τα δύο επόμενα χρόνια ήταν πολύ καλά και οδήγησαν την ομάδα στην Bundesliga για τρία χρόνια, από το 1988 έως το 1991. Από εκεί και πέρα, τις σεζόν 1991-1995 αγωνίστηκε στην 2.Bundesliga ενώ μετά, το 1995-1997 ανέβηκε στην Bundesliga πριν ξαναγυρίσει πίσω.



Η νέα χιλιετία

Η πιο πρόσφατη επιτυχία της St.Pauli ήταν την σεζόν 2001-02. Εκεί κέρδισε την Μπάγερν Μονάχου, που μόλις είχε κατακτήσει το διηπειρωτικό κύπελλο. Από εκεί βγήκε και το περίφημο «Weltpokalsiegerbesieger», οι νικητές των παγκόσμιων πρωταθλητών, που τυπώθηκε και σε μπλουζάκια. Παρόλαυτά, η ομάδα τερμάτισε τελευταία στο πρωτάθλημα εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης του προπονητή στους παίκτες που τον ανέβασαν στην μεγάλη κατηγορία την προηγούμενη χρονιά. Επιπλέον, ξοδεύτηκαν όλα τα χρήματα που είχαν εξασφαλιστεί από τα τηλεοπτικά συμβόλαια και τους σπόνσορες, σε ακριβές αλλά απογοητευτικές μεταγραφές. Μετά τον υποβιβασμό, δεν απέμεινε τίποτα από την ομάδα που θριάμβευσε το 2001. Την σεζόν 2002-03 επικρατούσε χάος, καθώς η ομάδα πάλευε για την σωτηρία της κυριολεκτικά από την αρχή του πρωταθλήματος, ενώ οι προπονητές διαδέχονταν ο ένας τον άλλον.

Η St.Pauli αντιμετώπιζε το πρόβλημα της πτώχευσης, καθώς τα χρέη ήταν τεράστια, ταυτόχρονα η παρουσία της στην μη-εμπορική Regionaliga Nord ανάγκασαν την διοίκηση να καταφύγει σε δραστηριότητες για την συλλογή χρημάτων, τις λεγόμενες “Retteraktion”. Τύπωσαν μπλουζάκια με το σήμα της ομάδας συνοδευόμενο από την λέξη “Retter” (σωτηρία) και πάνω από 140,000 από αυτά πουλήθηκαν μέσα σε 6 εβδομάδες. Επίσης διοργανώθηκε ένα φιλικό παιχνίδι με την Μπάγερν Μονάχου, με τα έσοδα να καταλήγουν στα ταμεία της St.Pauli.

Παρά την άσχημη οικονομική της κατάσταση, η ομάδα είναι ενεργή σε θέματα φιλανθρωπίας, και το 2005 σε συνεργασία με τους οπαδούς, δημιούργησαν την καμπάνια “Viva con Agua de Sankt Pauli”. Σκοπός αυτής της οργάνωσης είναι συλλογή χρημάτων για την υποστήριξη της ύδρευσης στις περιοχές της Κούβας, αλλά και σε άλλες φτωχές χώρες.

Κατά την σεζόν 2005-06, η ομάδα πήγε ανέλπιστα καλά στον θεσμό του κυπέλλου. Πέτυχε νίκες επί της Μπουργκχάουζεν, της Μπόχουμ αλλά σημαντικότερες ήταν αυτές επί των μεγάλων ομάδων της Χέρτα και στα προημιτελικά στις 25 Ιανουαρίου 2006, επί της Βέρντερ Βρέμης. Η νίκη με 3-1 μπροστά στο γεμάτο Μίλερντορ, αλλά και η θέση στα ημιτελικά του κυπέλλου, απέδωσαν στην ομάδα πάνω από 1 εκ. ευρώ από τα τηλεοπτικά και τους σπόνσορες, συμβάλλοντας έτσι στην οικονομική της σωτηρία.

Η St.Pauli αντιμετώπισε στα ημιτελικά την Μπάγερν Μονάχου, στις 12 Απριλίου όπου και έχασε με 3-0 με ένα γκολ του Χάργκρειβς και δύο του Πιζάρο. Συμπτωματικά, η Μπάγερν Μονάχου ήταν η νικήτρια και στον πρώτου γύρο του κυπέλλου της επόμενης σεζόν, καθώς κληρώθηκε ξανά με την St.Pauli.

Το 2007 ομάδα κέρδισε την άνοδο στην 2.Bundesliga. Η επόμενη μεγάλη επιτυχία ήρθε την σεζόν 2009-2010, οπότε και μετά την νίκη επί της Γκρόιτερ Φιρτ εξασφάλισε την επάνοδό της στην Bundesliga τερματίζοντας στην δεύτερη θέση.



Οι οπαδοί

Η St.Pauli έχει αποκτήσει την φήμη της «αριστερής» ομάδας. Όχι άδικα, αν αναλογιστεί κανείς πως οι περισσότεροι οπαδοί της αυτοχαρακτηρίζονται ως «αντιρατσιστές», «αντιφασίστες», «αντισεξιστές». Αυτό τους έφερε αρκετές φορές αντιμέτωπους με νεοναζί και άλλους χούλιγκανς στις εκτός έδρας αναμετρήσεις. Οι οπαδοί της ομάδας παραδοσιακά συμμετέχουν σε διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στο Αμβούργο, στην περιοχή του St.Pauli. Το κέντρο των δράσεων των οπαδών είναι το Fanladen St.Pauli.

Η ομάδα περηφανεύεται για το γεγονός ότι έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών-οπαδών (αναλογικά πάντα) σε όλη την Γερμανία. Το 2002, αφίσες του αντρικού περιοδικού Maxim απομακρύνθηκαν από το γήπεδο του Millerntor λόγω των σεξιστικών πρότυπων που προωθούσε.

Η St.Pauli αποτελεί επίσης ένα παγκόσμιο σύμβολο για την punk κουλτούρα, αλλά και άλλες υποκουλτούρες. Το σύμβολο με την νεκροκεφαλή, αλλά και μπλούζες με τα χρώματα της ομάδας (άσπρο-καφέ) συχνά φοριούνται από διεθνής καλλιτέχνες, όπως το συγκρότημα Asian Dub Foundation. Οι Turbonegro ηχογράφησαν μία ειδική έκδοση του τραγουδιού «I got erection» με γερμανικούς στίχους, αφιερωμένους στην St.Pauli. Οι Bad Religion έπαιξαν σε ένα φιλανθρωπικό αγώνα απέναντι στην τρίτη ομάδα της St.Pauli.

Την εποχή που η ομάδα έπαιζε στην δεύτερη εθνική κατηγορία, είχε τον μεγαλύτερο μέσο όρο θεατών. Επίσης είχε μεγαλύτερο αριθμό εισιτηρίων διαρκείας από πολλές ομάδες της Bundesliga. Σύμφωνα με μία έρευνα, οι οπαδοί της St.Pauli ανέρχονται σε 11 εκατομμύρια, κάνοντάς την μία από της πιο δημοφιλείς ομάδες στην Γερμανία. Εξάλλου, αριθμεί περίπου 200 αναγνωρισμένους συνδέσμους, ενώ πολλοί από αυτούς βρίσκονται εκτός της χώρας.

Γνωστές είναι επίσης και οι σχέσεις της St.Pauli με ομάδες του εξωτερικού, και κυρίως με αυτήν της Σέλτικ. Συχνά συναντά κανείς σημαίες και κασκόλ της μίας ομάδας στην έδρα της άλλης.



Η κουλτούρα της ομάδας

Η είσοδος της ενδεκάδας στα εντός έδρας παιχνίδια γίνεται με την συνοδεία του τραγουδιού “Hell’s Bells” των AC/DC, ενώ μετά από κάθε γκολ ακούγεται από τα μεγάφωνα του γηπέδου το “Song 2” των Blur.

Η St.Pauli ήταν η τελευταία επαγγελματική ομάδα που είχε στο γήπεδό της μη-ηλεκτρικό πίνακα για το σκορ. Σε κάθε γκολ, ένας εργαζόμενος άλλαζε την ταμπέλα με τον αριθμό του σκορ. Με τα εγκαίνια του νέου Νότιου πετάλου έγινε και η εγκατάσταση ενός καινούριου μεγάλου ηλεκτρονικού πίνακα στην νοτιοανατολική γωνία.

Μία άλλη ιδιαιτερότητα της St.Pauli είναι πως ο πρώην πρόεδρος του club (παραιτήθηκε το 2010) ο Corny Littmann, είχε δηλώσει δημόσια πως ήταν ομοφυλόφιλος.

Επίσης, το 2006, η ομάδα φιλοξένησε την διοργάνωση “FIFI Wild Cup”, που αποτελεί ένα τουρνουά για μη αναγνωρισμένες εθνικές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες, όπως η Γροιλανδία, η Ζανζιβάρη και το Θιβέτ. Η St.Pauli έδωσε το παρών στην διοργάνωση με το όνομα «Republic of St.Pauli».



Το γήπεδο

Το όνομα της έδρας της St.Pauli είναι Millerntor. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1961, αλλά η ολοκλήρωσή του καθυστέρησε καθώς δεν υπήρχε αποστραγγιστική εγκατάσταση στον αγωνιστικό χώρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διεξαχθεί αγώνας μετά από βροχή. Στην αρχή η χωρητικότητα ήταν 32,000 άτομα, αλλά με την πάροδο των χρόνων μειώθηκε για λόγους ασφαλείας.

Το 1970 το γήπεδο μετονομάστηκε σε “Wilhelm Koch” προς τιμήν του τότε προέδρου. Όμως αυτό άλλαξε, όταν αποκαλύφθηκε πως ο εν λόγω κύριος ήταν μέλος των Ναζί κατά την περίοδο του πολέμου, και έτσι η ονομασία “Millerntor” επανήλθε το 1999. Στις μέρες μας, μία μεγάλη προσπάθεια ανακατασκευής του γηπέδου ξεκίνησε. Στόχος είναι η ανακαίνιση να ολοκληρωθεί μέχρι το 2013, ενώ το κόστος θα φτάσει τα 30 εκατομμύρια ευρώ....



H FC St. Pauli είναι φημισμένη για τις αριστερές καταβολές της πλειοψηφίας των οπαδών της

Οι περισσότεροι από αυτούς χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους ως αντί-ρατσιστή, αντί-φασίστα και αντί-σεξιστή. Αυτό τους κάνει να έρχονται σε μεγάλες αντιπαραθέσεις με νέο-ναζί και άλλους xούλιγκανς στους αγώνες εκτός έδρας. Ο σύλλογος έχει πάρει θέση επίσημα εναντίον του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού. Η ομάδα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει τις περισσότερες γυναίκες οπαδούς, σε όλο το Γερμανικό ποδόσφαιρο. Το 2002 αφαιρέθηκαν από το γήπεδο, διαφημίσεις από το περιοδικό Maxim, λόγω των διαμαρτυριών οπαδών για φυλετικές διακρίσεις εναντίων του γυναικείου φύλου. Η Sαnkt Pauli (Ζάνκτ Πάουλι) είναι επίσης, παγκοσμίως γνωστή ως σύμβολο της πάνκ κουλτούρας και παρόμοιων υποκουλτουρών!




Στην έδρα, γήπεδο της Ζάνκτ Πάουλι, το Millerntor-Stadion σε κάθε αγωνιστική υπήρχαν πάντοτε περισσότεροι θεατές από κάθε άλλο γήπεδο ομάδας (ειδικά όταν η ομάδα ήταν στην 3η κατηγορία) και πολλές φορές ξεπερνούσαν και ομάδες της δεύτερης εθνικής. Επίσης η St. Pauli μπορεί να υπερηφανεύεται γιατί πουλάει και περισσότερα εισιτήρια διαρκείας και από αρκετές ομάδες της Bundesliga 1. Μια έρευνα που έγινε τελευταία έδειξε ότι οι φίλοι της FC St. Pauli α ξεπερνούν τα 11 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, κάνοντας τον σύλλογο έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους στην Γερμανία. Υπάρχουν περίπου 200 επίσημα club οπαδών, εκ των οποίων πολλά είναι εκτός Γερμανίας (όπως καλή ώρα, το δικό μας...)




Αν ψάχνετε για το κάτι διαφορετικό στο ποδόσφαιρο και θέλετε να εναντιωθείτε στο σημερινό ποδοσφαιρικό, και όχι μόνο κατεστημένο, πρέπει σήμερα κιόλας να ανακαλύψετε τον τρόπο ζωής που ονομάζεται Ζάνκτ Πάουλι. Μην βιαστείτε να μας χαρακτηρίσετε υπερβολικούς, φυσικά και ξέρουμε ότι η Ζάνκτ Πάουλι είναι ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι όμως μόνο αυτό; Οχι βέβαια. Ο σύλλογος αυτός στο γερμανικό βορρά αποτελεί μέσο έκφρασης προοδευτικών και εμπνευσμένων ανθρώπων, λανσάρει άλλα ήθη και έθιμα στο γερμανικό ποδόσφαιρο και έχει τα δικά της, πολύ ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά.





Τρία παιδιά θέλησαν να μεταλαμπαδεύσουν στην Ελλάδα τον τρόπο έκφρασης της Ζάνκτ Πάουλι και αποφάσισαν να ιδρύσουν σύνδεσμο οπαδών της γερμανικής ομάδας στη χώρα μας, υπό τον τίτλο FC St.Pauli Athens Club. Επρόκειτο για τους Σταύρο, Γιάννη και η Βαλέσκα (Γερμανίδα από το Αμβούργο, όπου και εδρεύει η διαφορετική αυτή η ομάδα) και αμέσως μετά την ίδρυση του κλαμπ, δήλωσαν χαρακτηριστικά στην ιστοσελίδα Contra.gr τους λόγους που τους ώθησαν να κάνουν γνωστή την τρέλα της Ζάνκτ Πάουλι στην Ελλάδα: "Οι παίκτες μας περνάνε αμέσως στην επίθεση και παίζουν μονότερμα. Η ομάδα έχει στοιχεία που γουστάρουμε. Η γενικότερη φιλοσοφία της συνοψίζεται στη φράση against modern football. Σας δίνουμε χαρακτηριστικό παράδειγμα. To σκορ στο γήπεδο μπαίνει χειροκίνητα ενώ λείπει η ταμπέλα με τον αριθμό πέντε. Οι κερκίδες είναι τσιμεντένιες όπως τα παλιά καλά χρόνια της ποδοσφαιρικής αθωότητας"

Πηγη...http://www.fcstpauli.gr/